Gonca Gül Şiiri - Bilal Karaman

Gonca Gül İrem bağlarının ahu çiçegi Sevda yokuşunda açan gonca gül Çorak gönüllerin tatmayacağı Aşkın iksirinden içen gonca gül Tikeniyle hemhâl yar ile yaren Ak gerdanda alaz renkler bürünen Mutlu olmaktan çok mutluluk veren Koşulsuz sevmeyi seçen gonca gül Aşığın deminde vakti durdurur Geceyi uyutup düşler kurdurur Mantığı delirten soru sordurur Hayalin önüne geçen gonca gül İffetin düşmanı nefs ile kara Sargıyla sarılmaz içteki yara Issız vadilere yalçın dağlara İçine kapanıp göçen gonca gül Günler mevsimleri bir bir deşende Baharın altını oyup eşende Yaprağa çig dala göğşen düşende Agudan ayazdan kaçan gonca gül Bilal-i çılgın mı neden yollarda Miskinleri derviş eden yollarda Gözlerden kalplere giden yollarda Türüm türüm misler saçan gonca gül ... Bilal KARAMAN