Gonca Gül Şiiri - Murat Kılıc

Bir tomurcuk gül müydü, içimizde ki ateş
Yaz aşkı da olsa yar, yakıyor bülbülleri
Günü gelip solarken, gönüllerde külleri
Değirmen değil ki bu, saçlarımı ağartan
Güllerin kokusu da, değil kalbi ağartan
Kimisi der tecrübe, kimilerine keder
Ders çıkmayan bir yaşam, bini bin beş yüz eder
Tabiata topluma, değer veren sevenler
Doğru hakkı yermeyen, her bir daim övenler
Gider mi kötülükler, gider mi metre öte
Giyindiğin mintanın, altından setre öte
Olsa ne sevgi yoksa merhamet zindanlarda
Unutsan da geçmişi, medeni handanlarda
Sahte gülücüklerle, kimler nasıl etkiler
Yalan dolan anlatılan, övgüler mi tepkiler
Bu dünya yalan dünya, diye diyen karamsar
Tembellikten ötede, ne var ne yok anımsar
Bana bir dost gösterin, kalbinde doğru olsun
Gerçeğin karşısında, yenilmez eğri olsun
Ne insanlar bilirim, zekâlarında hayat
İcraata gelince, entrikalarla bayat
Gerçeğin sillesini, yedikleri anlarda
Unutulur istikrar, oldukları yanlarda
Yaşam benden ibaret, diye gezer deliler
Eğitim öğretime, önem verin veliler
Bir tomurcuk gül müydü içimizde ki ateş
Kış gününde donsa yar, yakıyor bülbülleri
Günü geçmiş milat mı? Alevlerin külleri
Değirmen değil ki bu saçlarımı ağartan
Güllerin dikeni de, değil kalbi ağartan

Seni övsem gonca gül mor menekşe sümbüle
Seni sevsem gonca gül açar mısın bülbüle...