Gonca Açar Mı? Şiiri - Ahmet Mücteba Kuşçu

Ben senin sevginle şair oldum.
Mısra mısra şiir oldum.
Aşkınla yandım kül değil köz oldum.
Verdiğin nefes o közü körükleyen bir rüzgâr, bedenimdeki ateş bir o kadar güçlü.
İmzan kadar.
Sen benim çizilmemiş yolum, göz bebeğimdeki nurumsun.
Öyle alıştım öyle sevdim ki seni.
Tarifimi? .
Ne aldığım nefes gibi nede göz bebeklerimdeki yaş gibi.
Senden duyduğum ses benim aldığım nefes.
Bir gün olurda sesini duyamaz isem bil ki, kesilecek o nefes.
Benim sevdiğim gibi kimse sever mi acaba seni?
Yazmak istedim ummanlara sevgilim diye ismini.
Ama korktum!
Çılgın bir fırtına, hırçın bir dalga siler diye ismini.
Aşk buymuş işte.
Anlamsız duygular, gereksiz korkular ve paha biçilemez bir mutluluk.
Kimine göre bir çiçekmiş acıyla harmanlanmış toprak da gözyaşıyla sulanan ve buram buram hasret kokan bir gonca.
O gonca açar mı yoksa açmadan solar mı?
Yaşamadan cevabı bilinmeyen bir soru daha.