Gonca Şiiri - Mehmet Küçükönder

sormayın beni hiç bir lugata
anlatmaz, anlatamaz
güneş bile hasetinden çatlarken,
saçlarımın rüyasında her akşam,
beni bana değil, yoncalara sorun
dört yapraklı yoncalara
şimdi ben, gözlerime hapsetmişken
denizlerin en deli mavisini
nedensiz değildir beklenişim
bozkırlarda dört gözle aranışım
belki yaprağım matemidir doğuşum
kimseler bilemez, anlayamaz beni
yüreğim böyle derin bir kuyuyken
her yürek sevda çekemez benden
biliyorum yokluğum kurutur
yürekleri, dudakları ve gönülleri
ama ben dört yapraklı bir yonca misali
her bozkırda açmam, açamam...
annemin nüktesiyim dört yapraklı yoncalara,
benim adım gonca..