Gonca Şiiri - Mustafa Kaya

'' seni bulsam da kurtulsam herkesten ''

gelecekten haber vermiyorsan sus dedi bana gonca
ortasındasın sen kıyısında durduğumuzun
nasır tutuyor gözlerimiz içimize bakınca
cennet'te kuş olan çocukları da anlat da
anlatacağın her şey helal olsun ufkumuza

gözlerindeki aşkı inkar ettikten sonra
oturup ağlamaya bir gölge aradım
nedenlerine iman ettiğim doğa bile
cismime gizlenen metaforlar için
ah'ımdan bir tufan istedi için için

gök yarıldı,birden bire vardı sayılar sonsuza
okyanusların içinden ayağa kalkan dağlar
nedenleri atlayarak vardım ahirime
cümle hayat bir harfine gizlendi kitabın
aşktan başka bir yere akmasın hazın

gezip dolaşmalıyım daha ben kimsesiz
okuyup duymalıyım konuşan kim,kim sessiz
nemelazımlarım olmalı benim
cesedimin üstündeki eskiz çözülmeden
anlatamadığım şeylerle dirilmeliyim ben

''göğün,yeryüzüne inmiş halidir şimdi yüzün''