Gömüt kokusuna ağıtlar -108-

Bazen olur ya virgül atmaya bile korkarsın
Ki nokta koyabilmeye elin varsın
Uzun soluklu olabilmesini umardım hayatımın
Üşenirdi gelmeye adımları ecelin, sen yanımda olsaydın
Oysa aynaların sana söylediklerini duyarsın
Saçlarında yüzmeye başladığını ak paletleriyle uçurtmaların

Sen şimdi gömüt kokusuyla kol kola ruhların mahzeninde
Bense öksüz çiçeğiyle el ele tavan arasının eşiğinde
Vaktimin gelmesini beklerim bir sahil kasabasının eteklerinde
Geceleri serin tutarak sana uyanırım sabahları boş beşiğimde

Betiklerimin adına veririm seni dip köşelerinde meyhanelerin
Tutar oldum vaktini mezar taşlarına kalkan trenlerin
Eşlik eder avare kuşların şarkıları, tokuşan kadehlere
Dalıp gidemem eskisi gibi üvey bakışlarla yeni sevgililerin gözlerine! ...