Gömülü Gerçekler Şiiri - Önder Karaçay

Kötülükleri bitiremedik,
İyilikleri de artıramadık
Biz aslında kötülüğü beslediğimizi bilemedik.

Sürekli kendi planlarımızı yaptık,
Evreninde bir planı olduğunu düşünemedik.

Çınara söğüt muamelesi yaptık,
Rüzgar çınara ne yapar diyemedik.

İnsanın ürettiği zulmü bitirmeye vandalizm,
Doğanın ürettiğini hoyratça yok etmeye
İlerleme dedik

Yağmur bulutun içindeydi,
Biz bulut yerine sürekli yağmura seslendik,
Sonra hayatımıza ne yağdığını bilemedik.

En büyük mezar içimizdeydi,
Kendimizi oraya ölmeden gömdük

Sahi ne diye yaşıyoruz?
Birisi bizi kendisine köle görmeye kalktı,
Yapamazsın diye tüm millet bir olup diyemedik.

Özgürlüğe mi düşkünüz, köleliğe mi?
Maddi putun peşine düşmeyi adamlık sandık,
Kendimize bir türlü gittiğimiz yerden gelemedik

Birbirimizi tanıdıkça,
Birbirimizden uzaklaşmayı, kopmayı,
Yalnızlaşmayı çözüm bildik

Hayatımız kötü tarafa ilerliyordu,
Direksiyonda biz olduğumuz halde,
Başkalarına kızmayı teselli bildik.

Bilirken sustuk, bilmediğimiz zaman konuştuk,
Farkında olmadan kendimize
Düşman olmuştuk,
Geçte olsa kötü olduğumuz konusunda
Kendimizle tanıştık.

Tembelliğimizin farkına varıp,
Çalışkan olmamız gerektiğini bilmedik,
Bununla da hiç kendimizle yüzleşmedik

Önder Karaçay