Gömülmesin canlı mezara Şiiri - Oktay Çekal

Gömülmesin canlı mezara…

Delindi kafesin duvarı, soluk girdi nefese,
Gözler hayatı gördü, bir oh çekti yürek,
Karanlık yalnızlığın, gözleri açıldı,
Bilinmeyen güzelliğin, gül kokusu düştü…

Duvarlar bir engel, kapılarda sürgü var,
Her adım, bir firar sokağına basar,
Beyhude geçen ömür, tenine döner,
Ruhun başkaldırışı, sükûnet olur…

Yarınlar bekler, kayıp zamanı,
Devrilir bir çınar gibi, kara yazı,
Dolu dolu yaşanır, nefis arzusu,
Ne istersen iste, sen olursun yaşam…

Kendine iyilik yap, yaşam ol canlan,,
Tatmadığın ne varsa, izin ver duygularına…
Bu hayatı yaşayan varlığın, anlam kazansın,
Gömülmesin canlı mezara, nefes alırken…

Oktay ÇEKAL
03.03.2012-17.41