Gömülen İnsanlık
Dûşler gömülüyor dört duvara.
Beton yığınları arasında ölüme yatıyor canlı bedenler!
Paslıdır ranzalar...
Pencereler kör...
Demir kapılara çarpıyor insanlığın çığlıkları...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta