Gömleğimdeki Dikiş İzi

Yangınlarıma rahmet yağmurları olurken gözyaşların; topraklarım yeşermeyi bekliyor her bahar ve her bahar senin şefkatine muhtaç...
Kızma bana ne olur; ben yine düştüm anneciğim, gönlüm de yorgun biraz...
Kanayan yerlerimi öper misin usulca?
Avutur musun beni kimseler görmeden?
Yırtılan gömleğimdeki dikiş izin gibi saçlarımda duruyor ya hani ellerin; ne iğne unutur parmaklarını ne de saçlarım avunur sensiz ve kimsesiz...
Sevgili Anneme İthafen...