Gömdün Beni Benim de Ta İçime 'Geldim Gö ...

İlk isyanım, o kem bakışında ki hainlik
Ve hasütlük içeren, nazara
Ruhumdan söktüğün, şefkatimle ben vuruldum
Bir bir yok ettin, o pak duygularımı
İçimde yanlızca kalan, hayretin hüsranları
Mahellemde; sevgiye kucak açamış, neşe dolu
Çocuklarımız, vardı
Evlerde; uygun zamanlar içinde, sevgi ve saygılar
Fitneliğe bulanmış, çekememezliğin boş kalıbında
Temelleri çürütülmüş, saf diyarlardan geldim

Din terbiyesi altında, sözlerimiz hep namusken
Çeklere, itibar kalmadı
Dini düşman sayan, zihniyetler de ben boğuldum
Tüm değerlerimizin, utanç abidesi gibi sayan
Üç kağırtçılığı, dürüstlüktür deyişte yayan
İçimize soktuğun, nankör hislerinden kovuldum
İçirdin vefasızlık zehrini, şerbettir diye
Gömdün beni; benim de, ta içime
Ar’ı, namusu ve hayâyı unutturuşunda
Ana babayı, sokakta tekmeliyenleri gördüm

İç ve dışımla, hür ve huzur doluyken
Bin türlü prangaların, altına koyuşta oydun
Kavurdun bizi, kökten büzüldük
Namus temsili kadınlarımızı, çıkarın uğruna
Podyumlar da; boy boy edepten, çürüttün
Ruhları ropotlaştırıp, tek tek sıraya dizdin
İblisin haininin, padişahlığında
Çokça melunlukların var, her bir şeyin altında
Yakışta yıkan; kullarından, boğuluşta irkildim

Nerde kaldı, o yüreklerin pak özlemi
Herşey, karanlıklar da şimdi
Ne sevgililer gömdüm, eli kanlı bıçaklı
Biçare gönüllerin, eli böğründe bugün
Her şey de, saklanır bin bir sesizliğin içine
Kötü dumanları tüter, ovaların
Kendi yurdum da, sanki de bir el’im
Bağrına dost hançeri saplı, yollardan döndüm...

(10.01.2012) AZAP