Kullanılmış bir mendil gibiyim şimdi, içimde sonsuz bir burukluk var.
Gömdüm kendimi mutlu geçmişimize, seniyse sonsuzluğa bıraktım.
Unuttum artık gülmeyi, sürekli karamsarlık ve mutsuzluklardayım.
Alışamıyorum acılara, kapandım kendime, ağlamaklardayım…
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta