Senden kalan ne varsa geriye,
Hepsini gömdüm bu gece,
Sabah ezanları okunurken,
Islak çamurlu toprağın altına.
Kendi ellerimle tırnaklarımla,
Kazdım mezarını derine,
Gömdüm kalbimi, hatıralarımı,
Senden ne kaldıysa geriye,
Gömdüm toprağın en derin yerine.
Şimdi senden bana kalan,
Bir soluk resminle,
Dolaştım yaşlı gözlerle,
Kıyamadım onu da gömmeye.
Saklıyorum kalbimim üstünde,
Bazen kıskanıyorum,
Kendi gözümden bile,
Bakıp ağlıyorum ona,
Issız gecelerde.
Kayıt Tarihi : 11.4.2007 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
her nekadar gömdüm desemde dili söylüyor hatırlar nasıl gömebilriki insan degilmi vefasız.....
TÜM YORUMLAR (10)