Gölyazı Şiiri - Bilal Yavuz Şiirleri

Zeytin ormanları, gam leylekleri

Sazlıkta salınan nazlı sandallar

Apolyont gölünde mahzun gökada

Ağlayan Çınarını ağlaşmakta…

Sevdaya pervane yel değirmeni

Eleni’yle Mehmed’i anlatmakta

Yerinden yurdundan eden acılar

Bazı mevsimler çınarın göğsünden

Birkaç damla kan olur göğe damlar

Uğultular duyulur Rum evinden…

Derler ki; aşkları âh olup tozar

Çığlıklar yükselir harâbelerden

Ey devrik ulu çınar; bir bilseler

Ne sırlara şahid ihtiyar gövden

Koynunda can veren nice hasretler

Hesap günü için bir mahşer bekler

Miras hatıralar, mübadeleden…

Yüreklerce çarpar zerrelerinden

Çığırsın mayanı Zambak Tepesi

Dallarında; Taş Mektep öksüzleri

Kâzım Paşayı hayırla yâd etsin…

Dağlan hey Gölyazı, ağla ve çağla

Saplı durdukça tarihin bağrına…

Sönmez hakkın hilâli kem karada