Yaşamın yeşeren dallarından birine uzandım bu gün. Çok yükseklerde gibi görünse de dokundum. Dokundum ve ürperdi bedenim..En uçtaki tomurcuklar gülümsüyorlardı bana.. Sanki uzun zamandır özlediğim baharın geldiğini, zamansız yaşansa da her zaman bir bahar olduğunu anlattılar bana..Güneş daha parlak, sıcak ve umut doluydu.. Sıcaklığını uzattı.. Avuçlarıma aldım öptüm, okşadım. Kendimi bıraktım onun kollarına. Huzur doluydu bedenim, ruhum. Herşeye rağmen içimde bir sevinç vardı.. Çocuk gibiydim...neye bakacağımı, nereye koşacağımı şaşırmıştım. Önüne binlerce oyuncak bırakılan çocuğun gözleri, yüreği vardı. Koşmak istedim durmadan, arkama bakmadan. Haykırmak istedim karşıdaki dağlara. Kucaklamak istedim sonbaharın renklerini. Sımsıkı sarılıp ağlamak istedim. Çünkü sonbahar bana özlediklerimi, unuttuklarımı hediye etmişti..Bunun için sevdim sonbaharı. Bunun için kapattım gözlerimi güneşin batışına ve bunun için hüzünlendim güneşi uğurlarken..Çalınmış zamanlarımın vedasını hatırlattı bana..Sonra derin bir sessizlik kapladı her yeri. Sustum.. sustum fakat yüreğimin dili hiç susmadı ki..Hala coşkuyla bağırıyordu iç duvarlarımda. Bana sus derken o deli gibi haykırıyordu. Çığlıkları duyulacak sandım.. Elimi yüreğimin üstüne bastırdım..O an fark ettim..ellerimde titriyordu. Tıpkı içim gibi.. İçime hapsettiğim kırgınlıklarımı unuttum bu duyguların gölgesinde. Daima güçlü görünmek zorunda olduğum maskemi çıkarıp attım bir kenara..Kendimi bıraktım gölün sularına. Ruhumu, bedenimi yıkadım, gözlerimi kapatarak tüm sıkıntılarımı orada bırakmak istedim. Her şeyi unutmak istedim o anın dışında. Kimsenin görmediği bilmediği gözyaşlarımı bırakmak istedim gölün kıyısına..Sessiz haykırışlarımla kanayan geceleri bırakmak istedim gölün sularına..Bir daha dönüp almamacasına. Sustuğum gecelerin çığlığı olmak istedim gün batımında.. Beni bırakma dercesine.. Hatta yalvarmak istedim güneşe giderken beni de götür diye..Sonra yine sustum. Çünkü susmak bir kaderdi...Kadere karşı gelmek bana ağır gelirdi…
Ve ben içimdeki hapis duygulardan birini özgür bıraktım. Onun peşine takıldım koştum ağaçların arasında..Belki kaybolacağım, belki düşeceğim, belki dallarım kırılacak.. Olsun diyeceğim.. Hiç değilse yaşayacağım ve öyle öleceğim..
İşte güneş batarken beni esir alan duygular böyle aktı gitti gölün derinliğine. Bir gün diyerek.. Yeni bir umuda gülümseyerek..veya ay ışığının şavkını bekleyerek..
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
