Gölkarası Gözlü Cemile Şiiri - Sevda Yanar

Cemile'ydi
Yusuf'un sevdiği kızın adı.
Cemile demezdi Yusuf ona;
Gölkarası gözlüm derdi.
Türkülerini gölkarası gözlüm diye yakar,
Gölkarası gözlüm diye diye
Deli divane olurdu.

Gölkarası gözlüydü, gerçekten Cemile
Kara kapkara, derin...
Bakınca kaybolurdu insan
Gölkarası gözlerinde Cemile'nin.

İşmarlaşırlardı Yusuf'la Cemile
Rastlaştıklarında.
Otlakta, çayda, çeşmede
Baygın baygın bakardı Yusuf'a Cemile
Hem elindeki işiyle uğraşırdı.
Yusuf'çuk dalardı gölkarası gözlerine Cemile'nin
Ne halt edceğini
Şaşırırdı..

Günler günü kovaladı, yıllar yılı.
Cemile'de büyüdü, serpildi
Yusuf'da.
Sevileride büyüyordu onlrla.
Sevdalı olmuşlardı birbirlerine,
Yavuklu olmuşlardı.
Tertemiz sevdalarını
Analarına bile duyurmuşlardı.

Lakin küçücüktü yaşları,
Daha öndördünde ya varlardı, ya yoklardı.
Ödleri kopuyordu analarının;
Babaları duyacak diye sevdalarını.
Alimallah doğrarlardı
Lime lime ederlerdi çocuklarını.

Gel gör ki;
Ne Cemile vazgeçerdi Yusuf'undan,
Ne de Cemile'den Yusuf!
Gölkarası gözlüsü uğruna
Canını bile verirdi, çekinmezdi;
Demezdi of!

Ama hikâye bu ya
Hangi aşıklar cefa çekmemişti,
Bizimkiler çekmesin.
..................................

(Ödemiş, 2007)