Golgota Şiiri - Ömür Esen

Golgota’da çarmıha gerilmek benim cezam.
Sevmek çarmıhını Golgota’ya kadar sırtlayacağım.
Eleştiriler kırbaç olacak vücudumda, alaysa başımda dikenli taç
Kimse yardım etmeyecek çarmıhı taşımama
Eziyet etmeyenler ise burun kıvıracaklar
Peh!
Sevmek mi?
Neden bizim gibi sevmez ki!
İşte bizde seviyoruz diyecekler
Bense haykıracağım
Sizinki hoşlanma, sevme değil
Kandırmayın birbirinizi
Bunları duyanlar
Yalan taşları atacaklar
Sırtımda çarmıhım karşımda Golgota
Hayat denen yolda yürüyorum
Nihayet geldim Golgota’ya
Toplum kuralları denen askerler dikiyorlar çarmıhımı
Ahlak denen çiviler giriyor bedenime
Hakir bir biçimde düzen için bu köhne düşünceye sahip kişiyi çarmıha germede acele ediyorlar
İşte çarmıha gerildim
Tepemde yalnızlık güneşi parlıyor
Samimiyet denen ekşi sirkeyi din mızrağının ucunda tattırdılar
Ölümüm kolay olsun diye din mızrağı böğrüme saplandı
Artık gittiler
Alelacele
Toplum huzuruna geri döndü.
Yaşasın
Sanki hiç yaşamamışım gibi unutuldum
Sevdiğim mi
Beni satan ilk o oldu
Yahuda’m oldu o benim
Prometheus gibi benim lanetim
Gündüzleri yalnızlık güneşinde kavrulmak
Geceleri ise yalnızlığımla sevdiğimin hayali ile baş başa kalmak
Seven insanın her gün yaşadığı bu
Cehennem bu olsa gerek seven için
Sevmek ve de sevilmemek
Golgota yolculuğuna her gün çıkmak

23.08.07/ Perşembe