Gölgeyi Giyinen Adam Şiiri - Haydar Güner

Duvardan düşen eski bir gölgeydim.
Zamanın unuttuğu bir kıyıda bekledim seni.
Sesim yoktu belki—ama karanlığa dil olmuştum.
Gölgemi bile susturmuştum çoğu zaman.

Bir hikâyeye başlamamış gibiydim:
Önsözü yazılmamış,
sonu yasak bir hikâye.

Kente ay doğarken yürürdüm yalnız,
ellerim boş, ceplerim yeminle dolu.

Savaşlar gördüm—
sustukça kazandım.
Söz söyledim—
ihanet gibi kanadı dudaklarım.

Aşka da uğradım bir ara.
Sadakatim mezar taşlarına yazılmadı belki,
ama bir kedinin gözünde,
bir mendilin ucunda
saklı kaldı adım.

Karanlıkta ıslık çalan bir çocuk gibiydim;
kimse duymasa da
bildiğim melodiyi bırakmazdım.

İpleri kendim çektim her şeyin.
Kendi infazımı kendi elimle hazırladım.

Ve sadece son bakışta bilinsin istedim:
Ben—
oradaydım.