Gölgesiz Gece Şiiri - Turgut Uzdu

Gölgesiz Gece

Gece yine gölgesiz yine sessiz
Bir ben miyim uykusuz
Boğumlarına hıçkırık dizmiş akrep düşüncelerim
Kafdağı kadar uzak bir vuslatın esiriyim
Belki bir adım kadar yakın

Seni düşününce sisler çöküyor gözlerime
Alfabe yetmiyor
Kaç lügat bitiyor beynimde, anlatamıyorum

Bir ihanetin üstünden düşen yarınlar
Aldatılan bir yürek
Ve sessiz bir gidiş
Sensizliğe yürüyerek
İsyanların yıktığı duvarların altındayım
İçim enkaz

Yalanlar vardı damlayan her yan oyuk oyuk
Her yan kan
Hatırlıyor musun düşün
Takvimleri serip önümüze
En güzel günleri bulup yarınlara koymuştuk

Ah sevgili ah
Şimdi nefesler sensiz, nefesler bensiz
Değdi mi sönecek bir mumu yakmaya söyle
Ya da, ya da sus sevgili sus
Sen gibi, ben gibi bitsin
Ömür boyu bitmez dediğimiz
Yeminler ettiğimiz o husus

Bak gece yine gölgesiz, sensiz, sessiz, bensiz
Kahkahaların kayıp
Ben sensizliği okuyorum inan her gece
Dakikaları sayıp sayıp