Gölgesiz Bir Dal.... Şiiri - Döndü Dülger

Ne olabilir ki daha fazla.
Kim dokunabilir ki yüreğimin yanık tarafına.
Buz tutmuş kalbimi kim çözebilir ki?
Kim dinler ki rüzgara kapılmış sesimi.
Bekliyorum artık yolun sonundayım.
Gölgesiz bir dalım,
Boş bir bardağım,
Tanesiz bir başağım.
Eski bir pencerenin pas tutmuş menteşesi,
Silik bir şiirim artık.
Doğrusu hiç böyle hayal etmemiş,
Hiç bu kadar tükeneceğimi aklıma getirmemiştim.
Ve bu köhne gönlümün sahipsizliğe terkedileceğini,
Hiç düşünmemiştim.
Burdayım işte!
Kuşanın bütün silahlarınızı,
Saldırın dört bir taraftan.
Yorulmanıza da gerek yok,
Ben pes ettim zaten,
Buyurun siz kaldığınız yerden devam edin vurmaya.
Benimle susacak, benimle konuşacak,
Benimle hissedecek yanım hep eksik olduktan sonra,
Beni yaşıyor sanmanız da sizin ayıbınız ola.
Bitmediyse alacağınız buyurun lütfen,
Ben artık durakta unutulmuş bir bavul,
Sancağını devretmiş savaşzedeyim,
Üzeri toz tutmuş umutlarımla birlikte,
Yaralarımı deşmekteyim....
Döndü Dülger