Gölgesiz Şiiri - Nuray Çavuşoğlu

Gökyüzü ağlıyor halime
Çaresiz..!
Ağaçlar arkasını döndü güneşime
Gölgesiz..!
Can çekişen bedenim
Boğulansa ruhum!
Kanayan yaralarım!
Karardı..Söndü kan rengi gözyaşlarım!
Ürkek bakışlarım..yağmurun her düşüşünde çivi gibi
işleyen tenime...
Hızlandıkça yağmur küçüldü bakışlarım.
Büyüdü hüzünlerim..genişleyen yaramda..
Ay ışığında gölgeleşti ruhumdaki aklım!
İçime açtım gözlerimi..arzulayarak..mutluca bu defa..!
Güneşi içimde büyüttüm
Ay ışığında konuşmalarım oldu;
Büyüttüğüm güneşimle!
Ölecekti yüreğimi filizlendiren güneşim
Ölecekti yüreğimi okşayan ay'ım
Öldü! ! !