Kül oldu aşina gönlüm
Kaldı bedenim gölgesizin dibinde
Eriyor yüreğim Gün görmüş kar gibi
Yanıyor ciğerim,su vermiyor insafsız
Kezzap döküleydi kaderimin köküne
Söndürdü içimde ki ışığı
Son çarem çaresizliğim,kan içinde yalnızlığım
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta