kendi gölgesini dansa kaldıran,ve bir kentin recm meydanına elindeki paslı hançerle,dörtnala giren kadının Shakespeare in sone sine atıfta bulunan
saçları çığlıklar atıyordu,vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni
yorgundu,tersine akan ırmakta,dünyanın tersine yüzen bir balık tı bakarsan
gökyüzünü yeniden tasarlayan tanrının yeryüzündeki dişi peygamberi
isyankar gladyatörlerin secde ettiği doğurgan ve soğuk metal paslı çivi
gecemin kasıklarına girip,gecemi geçmişimi ve geleceğimi ..iken tanrıçam
sabaha karşı ülkemi esir alan halkın ihtilali,devrim hasretimsin
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta