Gölgesine bile aşık

Sokaktan geçerken rüzgâr bile susuyor,
Sen yürüyorsun ya, şehir yavaşlıyor biraz.
Bir çiçek gibi açıyor yüzün, ben donuyorum,
Sana değil de kendime yabancı kalıyorum biraz.

Gözlerin gözlerime değmese de olur,
Sesini duymasam bile kalbim ezberliyor.
Seninle konuşmadan günüm geçiyor,
Ama içimden geçenler seni çağırıyor.

Sen gülünce mevsim değişiyor sanki,
Kışken bahara dönüyor tüm cümlelerim.
İçimde bir şey seninle tamam oluyor,
Adını bilmediğim bir duaymışsın derim.