Gölgesinde Aşkın Şiiri - Çığıl Özdemir

keşke yumağından örülmüş bir ömür
pişmanlık nakışlanmış her yanı
dönüp yakalasam saçlarından zamanı
temmuz’ a emanet etsem gölgemi
geceye düşse ve orada kalsa...

yasemin son kokularıyla esneyip
güzellik uykusuna yatmadan döndürse başımızı
gece kuşunun şarkısını kıskansa deniz
dalgalar kendi şarkısını mırıldanırken
mutluluk yağdırsa saçlarımıza yakamozlar...

ay aşk duasıyla beslerken ruhumuzu
ayaklarım söz dinlemese
omuz silkse zamana
dans ederek yorulsam ölesiye
güneş yanığı gölgene tutunsam...

güneş doğmaktan utanıp
saklansa dağların arkasına.
aşk sözcükleri sevinç çığlıkları atarken
kumda ayak izlerimiz hatıra kalsa
ya da hiç yarın olmasa...