Bu sokakların bir sahibi yok,
asfaltı dökülmüş, kaldırımları çatlak.
Ayak izleri zamanla silinmiş,
ama yoksulluk hâlâ taşlara sinmiş.
Bir çocuk, eski bir bisikletin hayalini sürüyor,
gözlerinde yorgun bir açlık,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta