Gölgenin Ötesi Şiiri - Umutaki Derinlik

Sessizliğin içinde bir adım atıyorum,
Yorgun göğsümde eski fırtınalar çalıyor.
Rüzgar, anlatamadığım hikâyelerimi taşıyor
Ve her yaprak bir sır gibi düşüyor toprağa.
Gözlerimde kayıp şehirlerin ışığı,
Kalbimde kırık merdivenlerin sesi.
Ama hâlâ bir umut var, ince bir çizgi gibi
Geceyi delen yıldızların ardında.
Sokaklar bana fısıldıyor eski masalları,
Ve ben, gözlerim kapalı, yürümeyi öğreniyorum.
Her adımda bir parça özgürlük,
Her nefeste kendi rüyama dönüşüyor zaman.
Belki de en karanlık anlarda bile
Bir ışık var;
Görmeden sevdiğimiz, hissetmeden inandığımız.
Ve ben, düşlerimde bile seni arıyorum,
Bir gölgeyi sevmek gibi sessiz ve gerçek