Gölgenin kahrı 19.10.2024 12 25

Gölgenin Kahrı

Ey Yar, sen ki karanlığın pençesinde saklısın,
Ne bir ışığın, ne de bir umudun var,
Gözlerimde kaybolan hayallerim gibi,
Seninle dolu bu dünya, artık kahrını taşır.

Allah'tan korkmazsan,
Bütün kulakları sağır kılarsın,
Her bir feryadım, sesimde bir kırık,
Ne bir dua yükselir, ne de bir yudum huzur.

Karanlığın derinliklerinde kaybolmuş,
Vicdanının gölgesi sönmüş bir ateş,
Acılarımda saklı koca bir boşluk,
Sana sormaktan korktuğum binlerce soru.

Ey Yar, hangi adaletle yazdın bu dramı?
Yüreğimdeki yaralarla buluşan hüzün,
Bir yudum su gibi savrulmuş hayallerim,
Bir daha geri dönmeyecek yaralı düşler.

Sen mi yüreğimdeki acıyı bilmezsin,
Ben mi yokluğunda kıvrandım her an?
Vicdanını susturduğun bu boş sokaklarda,
Kalbimdeki sesi duymaktan kaçarsan eğer.

Allah'tan korkmaz, insana saygı duymazsan,
Her adımın bir taşa dönüşür,
Ve her suskunluğun, bir yüreğe saplanır,
Öylece geçip gidersin, belki hiç bilmeden.

Gölgenin kahrında kaybolmuş bir yüreğim,
Ben var ya, senin varlığını düşündüğüm her an,
Zamanın ağırlığında ezildiğim,
Hala etkisi içimde, bu acı ve sessizlik.

Ama ben, içimdeki öfkeyi bırakmam,
Vicdanını duysun diye haykıracağım,
Bu kadar acı hangi insana yakışır,
Allah'sız, kitapsız Adın Batsın