(Ben, saymayı Arnavut kaldırımlarında öğrendim)
Siniyordu şehir ve sis gibi yumuşacık ama kararlı bir şekilde iniyordu akşam... Akşam iniyor, şehir siniyor ve herşey siliniyordu sanki! ..
.....
Sayısız evler vardı rengarenk, güneş altında parlayıp duran... Peki, soğuyan bir ölü gibi matlaşıyorken şehrin yüzü, renkler nereye gidiyordu? ..
§
Ben, şimdi derin sokakların içine, çamur rengi havayı soluyarak; sanki kaybolmak için, ve sanki boğulmak için giriyordum! ..
Karanlık, her an artan yorgunluğuyla; bastonuna dayanan bir ihtiyar gibi, elini enseme bastırıyordu sanki...
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta