Gölgendedir Suretim Şiiri - Tangül Çehreli

Müstesnalığın gölgesi vurur efsunlu bakışlarına
Pak ve masum yanınla sızdırdığın dualar, ışık tutar karanlığa
Ürkütür titreyen kara duvaklıları ihtişamlı duruşun
Nifak sokmak için dalgalanır ürken yanları
Ziller çalınır ardından
Kulaklarının duymadığı
Gözlerinin görmediği
Melaikelerin yüz çevirdiği nemrut ziller
Tas tabak koyulu masaların etrafında
Cızırtılı insan sesleri
Kalıp, kalıp buz tutmuş fütursuz dilleri
Hicap damarları kanıyor artarak çoğalarak
Söylemesinler seni almasınlar dillerine
Hakikatleri riya damının altında sansürlenmiş
Doğanın nezaketinden ırak beton yığıntılarında
Ömür törpülerler menzili fark etmeden
Yazık, yazık ki görmez kalplerinin gözleri
Patırtılı gürültülü ses kirliliğiyle ışık tuttuklarını sanırlar birbirlerine
Alâyişli tavırlarını, nüktedanlıkla örtüyorlar ardından
Kimsiz, kimsesiz garip zavallılar
Seni geçiyorum tümden, tümden kendimden
Rayiha kokuna banarak atlıyorum
Her bir engelin zorlu yanından
İzlerin ne yetim ne öksüz
Bakmıyorum hayatın insaniyetsiz safından
Olabildiğince Umman’ına akıyorum
Görebildiğimce hayalinle yatıyorum
Parsellenmiş toprakla değil, ruhuma zerk ettiğin duayla yaşıyor, yaşıyor, yaşatıyorum