Boğmuş beni karanlığın
ey yabansı gölgecik.
Kaldırımlar isyanlarında şehrin
ağırlığın beni bulmuş
metal renklerin dansına
başlamış adımlarım.
Tutmuşum ellerinden
yamaçlarında bulduğum
günkü gibi hayin
bir tutku mu ne
düşündürdüklerin.
Beni böylesine çeken
kırbaçları tüm cezalandırıcıların
karanlığa saklanmış yüzleri
açıklanamaz tutkuları.
Açıklanabilir bir gün elbet
sihirler maskelerde
gövdene yaslanıp
teninin beyazında
kurşunları katil siyahın.
Üstelik,
öğreniveririz içindeki beyazı
asfaltın soğuk korkaklığı
işlemesin umutlarına
gelincik.
Belirsizliğince uzak
umutlarımız bir birine
hiç kimse kadar
yakın
kendimden bile
gölgecik
05.04.1991-19.07.2006
Latif MemişKayıt Tarihi : 19.7.2006 00:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!