Gölgen Oldum Şiiri - Turgut Uzdu

Yokluğun geceyi alıp götürünce
Kirpiklerim hasrete tomurcuklandı
Eski ağrılar saplandı göğsüme
Ellere küstü ellerim
Yılan yolların başladığı yere çöktüm
Özlemler omuzlarıma çöreklenmiş
Ayrılıklar nüksetmiş
Öylesine ıssızlığa oturmuşum
Ben şirinliği unutmuşum.
Anlamsızlaştı bulutların şekilleri
Beyazlar beyaz değil artık
Hayaller yas tülbentlerinin ardında
Gözkapaklarıma tonlarca sızı sinmiş
Hayat enerjim yüreğimden silinmiş.
Avuç sıcaklığının uzaklığında düşüncelerim
Tuzaklar köşe başlarını mekân tutmuş beynimde
Her gece biraz daha batıyorum kayan kumlara
Kalp atışında bulduğum gönlü yalnız nefes
Rüzgâr ol gönlüme, gel bir daha es…
Bir daha gitme, bırakma amaçsız, hayalsiz
Gülümse yine dünyam gülümsesin
Gizlice geldiğin her gece
Rüyalarımın en yeşil kıyılarındaydın
Öpülesi dudaklarında hep tebessüm gördüm
Dayanamadım hasretine
Beynimdeki tüm kıvrımlarında sen çaktın
Düştüm ardına tatlı yamaçlarda
Gölgen oldum, yanında yürüdüm…