Gölgen bile, senden neş'e alıyor;
peşinsıra, coşarak yürüyor ardından.
Bu gönül, tenden vazgeçer, senden geçmez,
söyle, nasıl çıkarsın yadımdan?
Her dem, sen gibi neş'eli ol, neş'eli kal;
sakın somurtma, gül geç, mateme uzaktan
Bak, ömürde, dört mevsim çiçek açmıyor;
ruhun yorulmasın, hep ağlamaktan
Kayıt Tarihi : 20.6.2010 00:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!