Gölgen Şiiri - Orhan Demirtaş

Ey gönlümün sırrını aşkıyla aşikâr eden
Sen erenlerden misin ki? Hâlimi yoktan bilirsin

Başım düştü yüzünün kudretinin önünde
İnsanların azı ben, güllerin, çiçeklerin hepsi sen oldun
Ogün bugündür divaneyim, deliyim

Gel de sıhhatine kavuşsun gönlüm

Yokluğunda kendimle çok kötü günler geçiriyorum
Hiç iyi değilim, bir hayli yarım ve oldukça yorgunum
…Sevsen yarama iyi gelecektin oysa
Sen benden uzaklaştıkça,
………kendimle çok zor zamanlar geçirdim

En kötüsü ise, ha yıkıldım, ha yıkılacağım
İlk halim ile, son halim arasında gururun kadar fark var
Anlayacağın oldukça uzağım kendime bu sıra

Sevgilim, bu gidişle ecelim değil beni yokluğun öldürecek
Gel bari yağmur gözlerin kurtarsın beni bu kuraklıktan
Anla işte korkuyorum yalnızlıktan,
Ver içindeki iyilik hatırına, unutarak öldürme beni

Ben aşkı bir ‘senlik’ bilirim. İçim sen, dışım sen
Belki de bu kadar güzel kalpli olmam ondandır

Gelmezsen bile en azından özle beni ne olur,
….Kavuşmak kolaylaşır belki o zaman

Yalan değil,
...Ben seni sevdikten sonra bana adam dediler
Şimdi canım bu kadar kıymetlendiyse sendendir
Gitme benden Allah aşkına, ne olur,
Dünya bu kadar büyük bir kötülüğü kaldıramaz
Herkese kocaman bir 'Ah' kalır
Gidersen, kimse kimsenin en sevdiği olamaz artık.

Acını çekerim ben, o da senden ya, önemli değil
Beni en çok ellerinin yokluğu kahrediyor

Hani bana bir kez seni özledim desen,
…….belki gelmene de gerek kalmayacak
Bütün şekiller, bütün görüntüler,
…..Ve bütün bedenler dahil
Dünya’nın kaç kusursuz tekrarı var ki,
…….seni hatırlamaktan başka

İçimde insan yüzünün kehaneti var,
Hiç hesapsız-kitapsız değer verdiğim, emin olduğum
Öyle ki, kışın ortasında bile unutmayıp,
………gölgesinde oturduğum tek ağacımsın
Ey varlığı kederimden dahi büyük olan umudum

Ah be sevgilim,
Sonum mutlu olmasa bile,
………yine de mutluyum. Sonum oldun

Şimdi sen neredesin bilmem ama
Ey sevdiğim.......gölgen her yerde

Orhan Demirtaş