Gölgemle Yürüyorum Şiiri - Gülden Işık

****Kime Bu Şikâyet***

Bu şehrin tenha sokaklarında gölgemle yürüyorum
Ayak izlerim nedensizce siliniyor
Ve sessizliği bıçak gibi kesen adımlarım, geçmişi hatırlatıyor
Her birinde ayrı bir yara, ayrı bir özlem...
Ve gölgem beni terk ediyor.

Kime bu şikayet?
Kime bu sorular?
Kapılar var, kilitleri kendine mühürlü Pencereler, içine ışık sızmayan
Sesler uzak, yankılar buğulu
Bir çığlık olsam, duyulur mu ki?

Yalnızlık, çay bardağında kırmızı hüzün
Bir yudumda tükeniyor saatler,
Soğumuş umutlara neyi bekliyor?
Kim bilir kaç hikaye sığar bu sessizliğe
Kim bilir kaç sevda, yolunu kaybetmiş
Kaç vuslat, bir düşe takılmış
Kaç mevsimi kurur bir avuç bulutun?

Yalnızlığın kenarında durur gece,
İçimde bin parçaya bölünür yüzler,
Bir duvara konuşur,
Boşluğun diliyle, ağır ve keskin.
Elleri boş bir insan olur yalnızlık,
Ne geçmişe tutunur, ne geleceğe,
Bir rüzgar gibi geçip gider izlerimden.