Golgemle konuşurum, yalnız kaldığımda,
Ona anlatırım derdimi, içimi açarım.
Gölgem sessizce dinler, hiç yargılamaz,
Kimsem kalmadığında, beni yalnızca o anlar.
Güneşin batışıyla uzar gölge,
Karanlıkla birlikte büyür,
İçimdeki yangınlarla dolup taşar,
Gölgem, sessizce benimle ağlar.
Gölgem, sadık dostumdur,
Güneşin doğuşundan batışına kadar.
Onunla konuşur, onunla paylaşırım,
Çünkü beni en iyi o anlar.
Kayıt Tarihi : 27.5.2024 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!