Hayâline daldığım o gül yüzlüm geldi yâ,
Zümrüt bakışlı gözler yüreğimi deldi yâ.
Ne benim ürkekliğim, gölgemden korkuyorum
Çekilir gibi değil kendime soruyorum
Geceme yüklü dertler ip verin çekeceğim
Köprü kurun ey mertler kendimden geçeceğim
Aşkı bana yük etti nefesimi tüketti
Geçip gitti gönlümden ardım sıra yuh etti
İçimde hezeyân var ellerim durduramaz
Şeytana benzeyen yâr bana toz konduramaz
Hiç bir şeye benzemez gölgemin ağlayışı
Vicdânımı dindirmez kolumu bağlayışı
Ben gölgesi ağlayan Efiloğlu Sezai
Hâk getire bulursun doğru yolu Sezai.
Kayıt Tarihi : 20.2.2024 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!