Gölgemi Taşıyorum Şiiri - Muzaffer Köndel

Her gittiğim yere ben gölgemi taşıyorum,
Bu can bedende değil, sanma ki yaşıyorum.
Ay ışığı sarılmış bulutları öperken,
Bir ben gece ben yalnız, ben özlem taşıyorum.

Gönlümün kıvrımları binlece girdap saklar,
Zaman bir ana muhtaç, tütsülendi sokaklar,
Geceler ah çekmede, yanıyor kor dudaklar,
Avunup kaldığıma ben hala şaşıyorum.

Bu can bedende değil sanma ki yaşıyorum,
Bir ben gece ben yalnız, ben özlem taşıyorum.
Bir mecnun misali ben çölde dolaşıyorum.