gölgem,
beni tanırdı...
ben onu tanıyamasam da...
o hep yanımdaydı...
beni,
ayak seslerimden bilir...
bensiz hiç bir yere gitmezdi...
gölgeme,
söylemeliydim artık...
mutlaka bilmeliydi...
bir gün onsuz gideceğimi...
onu asla götüremeyeceğimi...
çok istese de...
bundan böyle,
ayak seslerimi duyamayacağını...
Fikret Turhan-Yalova,
04.06.2014
Kayıt Tarihi : 4.6.2014 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!