Gölgeme Mektup Şiiri - Gökhan Tan 2

Ve sen çirkin bir adamın, çirkin gölgesi
Seni, yaşanmamış bir aşkın, çekilen acısı için, boş yere akan gözyaşlarına asmak isterdim
Geç gelen bir sevdanın şerefine.
Sana nefretim o kadar büyük ki anlatamam
Ama yaradılış itibariyle de senden ayrılamam
Ben olmadan olamıyorsun fakat
Karanlıkta beni ilk sen bırakıyorsun
Bütün gölgeler öyledir değil mi?
Gündüz bile yoksun anlamıyorsun
Bir ayakkabım kadar bile olamıyorsun
Gölge bana çok benziyorsun
Aynadaki adam kadar çirkin
Bir gece vakti arabanın camına vuran siluet kadar siliksin
Ve ellerin de rahatlığın denizinde yosun tutmuş
Çalışmanın peşinde nasırlarla birlikte özgürlüğe koşmamış
Senden nefret ediyorum gölge
Bir ayakkabım kadar bile değilsin
Hoş o da benziyor bana biraz
Yorgunluğun tadını biliyor, eskimiş benim gibi
Sessizliği de biliyor yağmurda ıslanmayı da
Yağmurun gölgesi var mıdır acaba?
Zaten ayakkabılar sahiplerine benzermiş biraz
Günahlarımı, sıkıntılarımı, acılarımı taşıyor
Benimle birlikte hayatımı yaşıyor
Her ayakkabı böyle değildir gölge
Geçen bir ayakkabıya rastladım
Nasıl kibirli nasıl küstah
Hani şu ayak değil de ayrılık taşıyan cinsten
Dikkatimi çekmişti bakakaldım
İntihar eden bir adamın ipteki hali gibiydi
Hayallerim ve düşüncelerim ayak bileklerine asılmıştı ayakkabı ile
Bir öne bir arkaya sallandı ayakkabı
Birkaç yıl öncesine gittim
Pek çok arkadaşım vardı veya bana öyle görünenler
Ama ben yine de çok azdım
Tektim aslında
Yoktum hatta
Arkadaş görünenler nasıl mı olur?
Sen hiç işi bitince seninle muhabbeti bitiren insanlarla tanışmadın mı?
Ne kadar şanslısın bir bilsen
Ayakkabı yine bir öne bir arkaya sallandı
Lise yıllarım aklıma geldi
Edebiyat öğretmenliği hayalim
Birlikte vakit geçirdiğim dört arkadaşım
Dört dediğime bakma kalabalıktık aslında
Biz bize yetiyorduk en azından
Ve hepimiz emindik arkadaşlığımızdan
Ben çoğaldıkça çoğalıyordum lisede
Hüzün değmezdi en azından gülüşlerimize
Çok içinde azalmak az içinde çoğalmak nasıl mı olur?
Vefasızlık, arkadan konuşma, yalan yoksa veya varsa
Azalır veya çoğalırsın aslında.
Ayakkabı bir defa daha sallandı öne arkaya
Nasıl da gittim çocukluğuma bir anda
Boş tarlada ki oyunlarımız
Okula giderken kovalayan köpekler
Uzun kış gecelerinde dizine uzanıp dinlediğim
Nenemin masalları
Nasıl da hatırlattı ayakkabı bana bütün bunları
Ve durdu bir anda ayakkabının sallanması
Gerçekleşmişti adamın intiharı
Durdu ayakkabı bir anda ve söyledi şunları kahkahayla
‘’ Aptal bir daha yaşayamayacaksın o günleri asla
Başla artık yarınları güzelce yaşamaya’’
Gölge sen hiç özledin mi dünleri
Hani mutlu olduğum o günleri
Haklısın zaten ben hep dünlerde mutluydum
Ama yarınlarda da mutlu olacağımdan umutluyum
Fazla laubali olma gölge hala senden nefret ediyorum
Senin bana benzediğini çok iyi biliyorum
Sen hiç âşık oldun mu gölge?
Ya da ben hiç âşık oldum mu?
Yani, bülbül gibi bütün ömrümü bir güle öterek geçirebilir miyim?
Ya da o öldü diye intihar edebilir miyim bir angut gibi?
Hayatım bir damla gözyaşına baksa serçe misali ağlar mıyım onun uğruna?
Bilmiyorum âşık olup olmadığımı ya da bunları yapıp yapmayacağımı
Bildiğim şey aşkı en iyi kuşlar yaşıyor
Keşke kuş beyinli insanlar yerine kuş yürekli insanlar olsaydı
Aşkı hiç değil bir kaçımız temiz yaşasaydı
Dünyada sana bir yer verilse nereyi isterdin gölge?
Miami mi yok artık ben bir uçurum isterdim herhalde
Ama sadece ve sadece bana ait olacak
En tepesinde kocaman bir çınar ağacı
Gölgesinde bütün ömrüm oturacak
Ve gecesinde yıldızlar öpülme tadında olacak
Ay az da olsa kucaklayacak beni
Ben ona o bana ait olacak
Her sabah Sayın Bayan Uçurum’a şiirler okuyacağım
Ağacın gölgesine uzanıp toprağından masallar dinleyeceğim
Ve ona saygı olsun diye
Ayakkabılarımı her zaman çıkarıp yanına geleceğim
Ve ona bağlanacağım
O da bana bağlanır herhalde
Benden başka biri ona şiir okumak istediğinde dinlemez
Biri gölgesinde dinlenmek istese ‘’ lütfen gelmeyiniz’’ der
Şiirlerim bittiğinde kendimi yeni şiirlere savururum uçurumdan
Rüzgârda yaprak olur savrulurum meçhule
Ve bir anda rüzgârın söylediği kuru bir beste oluveririm
Sayın Bayan Uçurum da bağlanırdı bana
Çünkü benim bağlandığım kadınlar da bana bağlanırlar
Çünkü benim sevdiğim kadınlar da beni severler
Ve sevdiğim kadınlar
Gitmek kokulu sevgi çiçekleri taşırlar yüreklerinde
Gözyaşlarıyla sulanan.
Nerden geldik buraya sence
Tamam, kapat çeneni hatırladım.
‘’ Dünyada sana bir yer verilse nereyi isterdin? ’’ sorusundan
Yaa gölge ben uçurum isterdim uçurumlaşan yüreğim yetmezmiş gibi
Şu koca yığın koca insan sürüsü nasıl da canlı
Çoğu büyütüyor yüreğinde uçurumları
Ve keskin yalnızlıkları karanlıkta yüreklerine batarken
Hareket edemezler ruhlarının ağırlığından
Soyunsalar belki bedenlerinden kurtulurlar ama
Yırtıpta kurtaramazlar şu kahrolası vücuttan ruhlarını
Gündüzleri ise gitmek istedikleri için mi?
Yoksa bekledikleri olduğu için mi?
Ve ya bekletmek istedikleri olduğu için mi, bilinmez.
Aceleyle bir yerlere giderler canlı ve diri
Şu koca diriler şehrinde bir ben miyim ölü.
Ve işte böyle gölge,
Sana bunları anlattım ama senden nefret ediyorum
Senden değil aslında kendimden nefret ediyorum
İyi geceler.