Gölgeme Basma Şiiri - Habip Altıok

Katırlar inat eder köyün birinde,
Bakalım, altında kimler ezilir?
Manzarayı bir de böyle görün de,
Filler tepişirken, çimler ezilir.

Öküz yem düşünür, kağnı çekmeden,
Köpek yal düşünür, eve bakmadan,
Civciv öter, yumurtadan çıkmadan,
Papağan konuşur, diller ezilir.

Kedinin fareyle kardeş oluşu,
Tilkinin tavukla yoldaş oluşu,
Kargalar da güler, görse bu işi,
Hindi düşünürken, canlar ezilir.

Balıkların boğulduğu dalgada,
Öküzlerin sağıldığı bölgede,
Ağustos böceği gibi gölgede,
Çalgı çalınırken, günler ezilir.

Her devrin adamı olan inekler,
Bukelamunlara dönen, dönekler,
Varken sülüklerle, sivrisinekler,
Kanlar taşınırken, tenler ezilir.

Tilki gibi kurnaz olamadık biz,
Çakal gibi hazır bulamadık biz,
O yüzden hayatta gülemedik biz,
Kim konuşurken, kim, dinler ezilir?

Aslan olan aslan, kükremeli be!
Kınalı kuzuya, titremeli be!
Tüm derdi, çileyi, sırtlamalı be!
Böyle düşünürken, binler ezilir.