Gölgemden Önce Öldü Çocukluğum

Gölgemden önce öldü çocukluğum.
Gökyüzünden kovulan bir kuş gibi,
Kalakaldım ateşsiz bir yangının ortasında.
Güz gözlerimle beklerken baharı,
Ağrılarla ağardı saçımın her bir karanlığı.
Hiç uğramaz sanırdım yüzüme düşen kanlı gölge,
Gül köküne gizlediğim hayallerim bulunmaz sanırdım.
Şair yaşımda hileli bir sevda düşünce avcuma,
Ne kanlı gölge silindi yüzümde,
Ne de hayallerimi bulabildim gül kökünde...