Gölgemden Kaçar Oldum Artık...

Gölgemden kaçar oldum artık,
O kadar ağır,
O kadar fazlayım ki kendime,
Üstüm başım leş gibi yalnızlık,
Dönüp geçmişe baksam,
Acıdan, göz yaşından başkası yok.

Her adım acılarla büyütürken beni,
Ben hep o ilk adımlarımı hatırlarım.
O ilk adımlarımı atarken,
Babamın kocaman elleri vardı beni koruyan,
Şimdi gölgesi bile düşmüyor,
Yaralarımın üzerine.
Yürek bavulunda anılarla dolu,
Bir ben kaldım her şeyden geriye.

Yolum uzun,
Bavulum ağır,
Umutlarım duman altı,
Bilinmez bir ömrün ortasındayım,
Gidiyorum bu şehirden,
Her yer karanlık...
O kadar ağırım ki kendime,
Gölgemden kaçar oldum artık.