Gölgemde Direnen Güneş Şiiri - Diyar Yılmaz

Benim hüznüm senin duvarlarını aşmıştır elbet....
Sana tamah eden gölge güneşimi görmüştür.
Geçtim yamaçları dik sayılan kuru uğultuları,
Bana susamak düştü nehrin kıyısında...
Topraktan sıyrıldım,
Üzerimi yas görmüş yapraklar kavradı.

Islatan buluttan payımı aldım.
Unutan yerlerimi hatırlayarak tembihledim.
Kan, atmadım beyazlarıma...
Çakıldım,
Henüz bağışlanmamış yazgıma.
Hoyrat ve yadırgayan eskilerimi takındım.
Çakıldım ama kan'atmadım beyazlarımı...

Islatan buluttan nefsimi aldım.
Kuru yerlerimden ayıplanarak arındım.
Sıyrıldım kuraklık tutan zifir kadınlardan...
Islatan buluttan hırsımı aldım.
Aldanmaya niyetim yoktu.
Kanmadım kızıllığı arzulayan gün batımına
Çünkü hayrandım, henüz bağılanmamış yazgıma...
Benim hüznüm senin duvarlarını yıkmıştır elbet.
İşte şimdi,
ıslatan buluttan istediğimi aldım...