Arada bir çıkıyordu gölgesinden
her şeye aklı eriyordu
da
gölgesi şaşırtıyordu onu
iyi miydi
kötü müydü
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
MUHTEŞEM...
İnsanın kendinle konuşması gibi tıpkı...
Bazen görünmez olma duygusu ile kabuğuna çekilmesi,
bazı, kendini kaf dağında görür gibi şişinmesi,
bazen de, suç işlemiş gibi, utanıp,
yer yarılsa da içine girsem duygusu...
Müthiş bir gözlemci, çok iyi düşünen bir insansınız
sevgili Nimet Hanım. Gönülden tebrik ediyorum...
Selam ve sevgilerimle efendim... Hâlenur Kor
Tam puan.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta