Gölgem Şiiri - Yücel Özgür Keskin

Ah benim bahtsız gölgem.!
Seni gidi inatçı keçi.!
Sulu gözlü,
Romantik şapşal.!

Zehirler sürdüm geveze dudaklarına,
Prangalar taktım çocuk yüreğine,
Uykulara kaçtım da,
Fısıltılarından uzak gecelere...

Müebbete bile mahkûm ettim de seni,
Ağırlaştırılmış.!
İçimdeki zindanlara...

Yine de,
Önümde, arkamda...
Uğuldayan kulaklarımda
Hüzünlü soluğun...

Sokak başlarındaki loş ışıklarda,
Lanet olası somurtuk suratın.!

İki yüzlü sahtekâr.!
Kes sesini,
Sus artık.!