GÖLGE
dağ başları gibi yalnız
gölgelerim kalır geriye
hiç umutlanma
yakalayamazsın
çıkamadığım yolculuklara
yanımda taşırım
sevinir garibim
kara sevdadır bunun adı
özünde bencillik olsa da
ille de güneş ister
ne zaman ki
yağmur yağsa
fırtınalara tutulsam
aysız ve ruhsuz bir gecede
bir başıma kalsam
saklanır köşe bucak
ara ki bulasın tozunu
benim yalnızlıklarım
korkularımı katmerleştirirken
sızılı bir utanç gibi
içerlerde demlenir
kokusundan sarhoşlanır
suskunluklara sığınırım
ben iki kişilik tüketmezken
çoğalmayan ömrümü
her güneşte
benden beslenen gölgem
gün gün
düşlerimin izini sürer..5.5.2013
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!