Gölgem Şiiri - Kevser Kılınç

Bak bana!
İçimde harpler, gergin nefesler, inlemeler…
Dinle!
İçimde çığlık çığlığa hayaller.
Kopan kıyamet olsun şimdiden sonra,
Bilirim yoktur her yaraya merhem.
Gök kubbe devrilip başıma yıkılsa,
Ahu vah edipte inlemem.

Kaçsam, arkamdan gelen ve önümden giden
Her şeyden!
Kaçsam ki ben, en çok da kendimden.
Bilirim, lakin hep arkamdadır gölgem.
Zifiri karanlığında gecenin,
Ağlarım oturup bir sokak başına,
Ağlarım kendime ve sana.
Sonra güneş uyku mahmurluğundan uyanınca,
Ve gölgem buçuk günlük inzivaya varınca,
Bakarım!
Ama göremem!
Çünkü gölgem,,,
Boyumu aşmıştır çoktan.