Gölgem Şiiri - Emin Bekiroğlu

Rüzgarın fısıltısı geliyor, sessiz yapraklar
Hafif bir sallantı var incecik dallar,
Gelen bir haber mi var, yokluğunda
Rüzgardan mı ağaçtan kopup gelen mektuplar

Beklemek çok zor toprak üstünde
Sur mu üflenecek, uykusuz kalan gözlerimde
Her mevsim rengi değişir ağaçların
Yaprak gibi, solar gider saçların

Hayat bir gölge, son güneştir karşıda
Serinler ruh, bir cami avlusunda
Sabahtan bir sela yankılanır semada
Gölgem kaybolur, düşer beden toprağa

Bir azalır, bir coşar yoklugunda ırmaklar
Yalnızlığın gözünden akar, kimsesiz yaslar
Kurşundan mi, sevgisiz kalan yaralar
Sönmeyen yangın, tutuşur ateşten dudaklar

Karabulutlardan gölgelerin izi yok
Güneş, bulutların arkasında soran yok
Takvimlerden bir mevsim daha geçer
Sevgilinin gözünde bir damla yaşı yok

Hayat bir gölge, son güneştir karşıda
Serinler ruh, bir cami avlusunda
Sabahtan bir sela yankılanır semada
Gölgem kaybolur, düşer beden toprağa

Geçit vermez hayallerim tezgahta
Sere serpe düstü,umutlar pazara
Sol yanıma bakıp kanan olmadı
Kaldım yine sersefil yalnızlıkla

İnce ince harcanır, yaşlanan yıllar
Agaçta susuz kaldı, kayıp yagmurlar
Karanlıklarda yeşil yaprakta solar
Gözüm toprakta, bir mezara açılır yollar

Hayat bir gölge, son güneştir karşıda
Serinler ruh, bir cami avlusunda
Sabahtan bir sela yankılanır semada
Gölgem kaybolur, düşer beden toprağa

Emin Bekiroğlu