Gölgem Şiiri - Oral Koca

Bir masa burada
bir masa camın
dışındaydı.
içerdekinde ben
oturmuştum,
dışardakinde gölgem.
çekilmezki bu hayat
böyle her dem
yolları beklemekle,
degilmi be gölgem.
durmadan yagan
sulu gözlü kar,
kapatma camı
gececek biraz sonra
kaldırımdan yar.
beşiktaşta acemin kahvesi
duman içinde
ben gölgemle baş başa
camın içinde
belki sen geçersin diye
kaldırımı gözlemekteyim.
gece kara çarşafını
örttü yollara
ne ben beklemekten
vazgeçtim seni,
nede gölgem
o dışarda ben içerde
aramıza düşme sakın,
sevinip
bayram çocukları gibi
seni kaçıracagız